ความหวังกับความคาดหวัง ???
ความหวังทำให้หัวใจอบอุ่น.....แต่ความคาดหวังกลับทำให้ชีวิตร้อนรนดังนั้นการที่เราจะคาดหวังให้ใครคนนั้นเป็นอย่างนั้น...ให้คนนี้เป็นอย่างนี้จึงเป็นเรื่องที่ลำบาก ต่อการมีชีวิตกับความคาดหวัง
การที่เราคบใครสักคนต้องใช้เวลามหาศาล....เวลาเช่นนั้นจึงมาแบ่งชีวิตของเราจากโลกที่เราเคยมีโอกาส ทำสิ่งต่างๆตามอำเภอใจออกไป..เฉกเช่นการวาดรูปภาพด้วยสีน้ำมัน ต้องอาศัยพู่กันหลายขนาด อาจต้องใช้สีหลายประเภท ต้องมีการลบ การแก้ไข วาดใหม่อยู่หลายครั้งหลายครา
แม้กระนั้นภาพที่ปรากฎออกมา อาจไม่เป็นเหมือนที่เราฝันไว้ก็ได้ แต่การวาดรูปดังกล่าว...อย่างน้อยก็ควรจะต้องมีอะไรสักอย่าง ที่ไปในทิศทางเดียวกันบ้าง เช่นโทนสี ถึงจะไม่ใช่โทนเดียวกัน แต่ก็ไม่ควรขัดแย้งกันจนดูผิดไปจากความตั้งใจ
ดังนั้นถ้าจะเปรียบกับการคบหาสมาคมกันแล้ว แม้ไม่จำเป็นจะต้องเหมือนกันทุกอย่าง แต่ก็ไม่ควรที่จะต่างกันไปทุกเรื่อง
หากแม้คนที่เราคบบางคนไม่ได้เป็นและไม่ใช่อย่างที่เราคิด ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก...เพราะบางทีก็ต้องปล่อยให้ชีวิตมันได้เรียนรู้บ้าง
ขึ้นชื่อว่าคน มีทั้งดีบ้าง...เลวบ้าง ......ใช่บ้าง..ไม่ใช่บ้าง จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่เราจะต้องเกิดความปวดร้าวเลย...เพราะจิตใจนั้นมีกลไกที่สลับซับซ้อนมีความรู้สึกที่ยากหยั่งถึง จนแม้แต่ตนเองก็ไม่สามารถบอกอะไรได้ว่า...ตนเองเป็นอะไรไป ด้วยทุกคนรู้ว่า.... "สิ่งที่เข้าใจยากที่สุด คือสิ่งที่ไม่มีวันเข้าใจ"....
จิตใจคนเรานั้นอยู่เหนือการควบคุม ...เมื่อสุดความสามารถแล้วก็จงปล่อยมันไป อย่าเก็บกลุ้มจนเป็นปัญหา....เพราะปัญหานั้นจะจับเราโยนเหวี่ยงเข้าไปขังในห้องมืดทึบอย่างแรง แต่ทว่าพลาดไปก็ไม่จำเป็นต้องตกใจมากมาย จนเสมือนรีบร้อนหาทางออกมา
หยุดนิ่งๆ นั่งปรับใจ...ปรับอารมณ์..เสมือนปรับสายตาให้เคยชินสักพัก การที่เราปลีกตนเองออกมาเงียบๆไม่มีคนรบกวน ทำให้เรามีเวลาทบทวนอะไรต่างๆมากขึ้น โดยให้กำลังใจตนเองด้วยความจริงว่า..
ห้องทุกห้องในโลกนี้ย่อมมีประตู แต่เพราะความมืดมีมากจึงทำให้เราหาประตูนั้นยากสักนิด จงอย่าท้อถอย...แสงสว่างที่ลอดมาจากช่องประตูอาจเลื่อนรางยิ่งนักแต่นั่นก็เป็นสิ่งเดียวที่จะบอกเราได้ว่า...เรายังมีความหวัง ด้วยเพราะแสงสว่างเพียงเล็กน้อยนั้นนั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น